Σαν σήμερα 89 χρόνια πριν, 19 Ιούλη 1936, ξεκίνησε το σύντομο καλοκαίρι της Αναρχίας με το ξέσπασμα της Κοινωνικής Επανάστασης στην Ισπανία, μέσα από μακρόχρονες διαδικασίες οργάνωσης και αγώνα με πυξίδα μια χειραφετημένη κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Τιμούμε και εμπνεόμαστε από εκείνους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έγραψαν μια από τις ομορφότερες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην ιστορία του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Που όχι μόνο πολέμησαν τον φασισμό, αλλά επέλεξαν να φανταστούν έναν αλλό κόσμο και να αγωνιστούν γι' αυτόν. Και αυτόν τον καινούριο κόσμο συνεχίζουμε να κουβαλάμε στις καρδιές μας.
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!
“Λαέ της Καταλωνίας! Συναγερμός! Να είσαι έτοιμος για πόλεμο! Η στιγμή της δράσης έφτασε. Περάσαμε μήνες και μήνες κάνοντας κριτική στο φασισμό, καταγγέλοντας τη διαφθορά του, εξαπολύοντας συνθήματα, ώστε την κατάλληλη στιγμή να ξεσηκωθεί ο λαός ενάντια στην ολέθρια αντίδραση της Ισπανίας που θα αποπειραθεί να επιβάλλει την αποκρουστική της δικτατορία. Λαέ της Καταλωνίας, αυτή η στιγμή έφτασε. Η αντίδραση, στρατιωτικοί και πολίτες, παπάδες και μεγάλες τράπεζες, όλοι μαζί, σκοπό τους έχουν να εγκαθιδρύσουν το φασισμό στην Ισπανία, με τη βοήθεια μιας στρατιωτικής δικτατορίας. (…) Εμείς, ο λαός της Καταλωνίας, να είμαστε επί ποδός πολέμου, έτοιμοι για δράση, ο καθένας να ‘χει τη θέση του στη μάχη τώρα που είμαστε απέναντι στον εχθρό.
Ας πολεμήσουμε με όλη μας την ψυχή κι ας κρατάμε το όπλο στο χέρι, έτοιμοι για μάχη! Όποιος μείνει απαθής, προδίδει την υπόθεση της ελευθερίας του λαού. Ζήτω η C.N.T.! Ζήτω ο ελευθεριακός κομμουνισμός! Μπροστά στο φασισμό, γενική απεργία των επαναστατών!” (Περιφερειακή επιτροπή της C.N.T., 19 Ιουλίου 1936)
*αναφέρεται από τον Ντανιέλ Γκερέν στο βιβλίο Ούτε Θεός, ούτε Αφέντης, ανθολογία του αναρχισμού, εκδόσεις Μασπερό/ Ισπανία 1936, Ο Ντουρρούτι και η Κοινωνική Επανάσταση, εναλλακτικές εκδόσεις Νότιος Άνεμος
Οι σειρήνες
Η πρώτη λάμψη της νέας ημέρας φωτίζει τις φτωχικές προσόψεις των σπιτιών των οδών Πουχάδας, Εσπροθέντα και Λιούλ. Πολυάριθμοι οπλισμένοι άντρες κρατούν την περιοχή του γηπέδου. Όλοι σχεδόν φορούν μπλε φόρμες. Είκοσι επίλεκτοι αγωνιστές θα συνοδεύουν την επιτροπή άμυνας. Καθένας τους είναι ψημένος στις οδομαχίες. Τα όπλα έχουν φορτωθεί σε δυο φορτηγά. Οι Ρικάρντο Σανθ και Αντόνιο Ορτίθ βάζουν πάνω στη σκεπή του πρώτου φορτηγού ένα MG. “Σύντροφοι, μόλις τηλεφώνησε η επιτροπή του Σανς. Οι μονάδες εγακταλείπουν τους στρατώνες”. Ο αγγελιοφόρος μένει άναυδος. Στα μπαλκόνια της γειτονιάς βλέπεις εκείνους που ξυπνούν νωρίς. Φάτσες γεμάτες προσμονή, αλληλέγγυες μα και φοβισμένες. Οι αγωνιστές της γειτονιάς συγκεντρώνονται στο γήπεδο. Όποιος έχει πιστόλι το δείχνει. Οι άλλοι ζητούν όπλα. Τα αποθέματα μοιράζονται.
“Τι κάνουμε; Περιμένουμε τις σειρήνες;” ρωτά ο Ντουρρούτι. Οι οδηγοί ανάβουν τις μηχανές. Μακριά ακούς μια παρατεταμένη στριγγλιά: η πρώτη σειρήνα εργοστασίου. Δεν ακούγεται λέξη. Το ουρλιαχτό δυναμώνει και πλησιάζει. Όλο και περισσότερες σειρήνες ουρλιάζουν τώρα. Ο κόσμος βγαίνει στα μπαλκόνια. Τα μέλη της επιτροπής και οι συνοδοί τους ανεβαίνουν στα φορτηγά.
“Ζήτω η FAI”
“Ζήτω η CNT”
“Εμπρός!”
Τα φορτηγά ξεκινούν, οι άντρες σηκώνουν τα όπλα. Η μαυροκόκκινη σημαία υψωμένη σε ένα κοντάρι ανεμίζει. Με πρώτη ταχύτητα κατεβαίνουν τη Ράμπλας του Πουέμπλο-Νουέβο. Όλο και περισσότερα αυτοκίνητα ενώνονται μαζί τους. Οι διοικητές δείχνουν στο πλήθος τα MG, που ο κόσμος τα νιώθει σύμβολα αποφασιστικότητας. Φωνές από σκεπές και μπαλκόνια χαιρετούν τους Ντουρρούτι, Ασκάσο, Γκαρθία Ολιβέρ, Χοβέρ και Σάνθ. Οι σειρήνες ουρλιάζουν συνέχεια. Ο ήχος τους έρχεται από τη βρώμικη περιοχή της βιομηχανικής ζώνης της Βαρκελώνης. Μια προλεταριακή φωνή που ξεσηκώνει τους εργάτες. Η φωνή της κινητοποίησής τους. (Λουί Ρομέρο)
[…]
Στη Ράμπλας είχε στηθεί ένα κανόνι των 7,5 εκ. που χτυπούσε από όλο και μικρότερη απόσταση τους τοίχους του φρουρίου Αταραθάνας και άνοιγε τεράστια ρήγματα. Στο μεταξύ απέναντι από το στρατόπεδο μαζεύτηκαν εκατοντάδες εργάτες. Ο ίδιος ο λαός της Βαρκελώνης χτυπούσε το στρατόπεδο. Γυναίκες και παιδιά κουβαλούσαν πυρομαχικά και έφερναν στους άντρες που ήταν στα οδοφράγματα τρόφιμα και εφόδια. (Ρικάρντο Σανθ)
*Το σύντομο καλοκαίρι της Αναρχίας, Χ.Μ. Εντσενσμπέργκερ
