Lucía Sánchez Saornil | 13 Δεκέμβρη 1895 - 2 Ιούνη 1970
Σαν σήμερα, 2 Ιούνη 1970, φεύγει από τη ζωή η αναρχική επαναστάτρια Lucía Sánchez Saornil. Ισπανίδα ποιήτρια, φεμινίστρια, ζωγράφος και ιδρύτρια των Mujeres Libres, μέλος της CNT (Confederación Nacional del Trabajo) και της Solidaridad Internacional Antifascista αποτέλεσε σημαντική μορφή του αναρχικού αγώνα στην Ισπανική Κοινωνική Επανάσταση και της γυναικείας χειραφέτησης.
*
"[…] 19 Ιουλίου 1936! Καμία άλλη ημερομηνία δεν είναι τόσο γεμάτη νόημα στην ιστορία του λαού μας. Και αυτό το νόημα ζει ακόμα, ανοιχτό σε κάθε πιθανότητα, ικανό για νέα γέννηση.
Πάνω από την επιβαλλόμενη σιωπή, τις πολλές συμβιβαστικές πράξεις και τις αναγκαστικές δηλώσεις, η 19η Ιουλίου ανατέλλει με εκφραστική ευγλωττία, αδιαμφισβήτητη. Και εξαιτίας αυτού, και μόνο αυτού, ο ισπανικός λαός εξακολουθεί να στέκεται όρθιος.
Οι συνθήκες μας έχουν παγιδεύσει σε έναν σιδερένιο κύκλο. Έχουμε αναγκαστεί σε μια υποχώρηση που έχουμε αποδεχτεί μόνο και μόνο επειδή γνωρίζουμε ότι η 19η Ιουλίου συνεχίζει να καίει μέσα μας, λάμποντας στο σκοτάδι των βασανιστηρίων μας ως η μόνη ελπίδα.
[…] Για πολύ καιρό, ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος περίμενε την ασφυξία μας, και είναι μάταιο. Η πίστη μας θα μας σώσει. Επειδή η ημερομηνία μπορεί να σβηστεί από τα ημερολόγια, μπορεί να θαφτεί κάτω από ύπουλες προφάσεις, φανταστικές ανέσεις ή ιερά συμφέροντα, αλλά η μνήμη των ανθρώπων παραμένει αφυπνισμένη και η μνήμη των ανθρώπων ενισχύει τη θέλησή τους, την οποία κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχει τσακίσει."
Μετάφραση αποσπάσματος: "19 July", Lucía Sánchez Saornil (φθινόπωρο 1938, Mujeres Libres τεύχος 13)
*
"Οι γροθιές υψώνονται, γυναίκες της Ιβηρικής
Προς τους ορίζοντες τους εγκυμονούντες φως
Σε φλεγόμενα μονοπάτια
Τα πόδια στο έδαφος
Το πρόσωπο στο γαλάζιο του ουρανού.
Επιβεβαιώνοντας την υπόσχεση της ζωής
Παραβιάζουμε την παράδοση
Πλάθουμε τον ζεστό πηλό
Ενός νέου κόσμου που γεννιέται από τον πόνο.
Αφήστε το παρελθόν να εξαφανιστεί στο τίποτα!
Τι μας ενδιαφέρει για το χθες!
Θέλουμε να γράψουμε ξανά τη λέξη ΓΥΝΑΙΚΑ.
Οι γροθιές υψώνονται, γυναίκες του κόσμου
Προς τους ορίζοντες τους εγκυμονούντες φως
Σε φλεγόμενα μονοπάτια, μπροστά προς το φως."
Απόδοση ποιήματος: Δημήτρης Τρωαδίτης/ πηγή: το κόσκινο