Diego Abad De Santillan | 1897 - 1983
Σαν σήμερα, 20 Μάη 1897, γεννιέται ο αναρχικός επαναστάτης, αγωνιστής και θεωρητικός Diego Abad De Santillan στην Ισπανία και συγκεκριμένα στην πόλη Reyero της León. Μετακόμισε σε μικρή ηλικία μαζί με την οικογένειά του στην Αργεντινή στη Σάντα Φε. Επέστρεψε στην Ισπανία για να συνεχίσει τις σπουδές του. Εκεί, συμμετείχε ενεργά στη γενική απεργία του 1917, για την οποία αντιμετώπισε ποινή φυλάκισης. Αμνηστεύτηκε ένα χρόνο αργότερα και επέστρεψε στην Αργεντινή, όπου έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναρχοσυνδικαλιστική Ομοσπονδία FORA (Federación Obrera Regional Argentina) ως εκδότης του περιοδικού της, La Protesta. Το 1922, ως εκπρόσωπος της FORA, παρευρέθηκε στο ιδρυτικό συνέδριο και στο συνέδριο του 1924 της Διεθνούς Ένωσης Εργατών (IWMA) στο Βερολίνο, όπου παρέμεινε για να σπουδάσει ιατρική. Στη Γερμανία, γνώρισε αρκετούς αναρχικούς, όπως οι Rudolf Rocker, Voline, Nestor Makhno, Alexander Schapiro, Emma Goldman και Alexander Berkman, καθώς και τον Max Nettlau, του οποίου το έργο μετέφρασε στα ισπανικά και δημοσίευσε. Ο Abad de Santillán πήγε στο Μεξικό το 1925 για να βοηθήσει την Μεξικανική αναρχοσυνδικαλιστική Γενική Ομοσπονδία Εργατών (Confederación General de Trabajadores, CGT) και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αργεντινή, όπου συμμετείχε στην διεθνή εκστρατεία αλληλεγγύης για την υπεράσπιση των αναρχικών Sacco και Vanzetti. Μετά το πραξικόπημα στην Αργεντινή το 1930 καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία του στασιαστή, τελικά όμως βρέθηκε εξόριστος στην Ισπανία.
Στην Ισπανία εντάχθηκε στις γραμμές της CNT, πολέμησε τον ρεφορμισμό, έγινε γραμματέας της FAI, όπως επίσης και επιμελητής έντυπων αναρχικών εκδόσεων (Solidaridad Obrera, Tiempos Nuevos, Tierra y Libertad). Υπήρξε εκπρόσωπος της FAI στην Αντιφασιστική Επιτροπή Πολιτοφυλακών στην Καταλονία και διορίστηκε υπουργός οικονομικών της καταλανικής κυβέρνησης. Άσκησε κριτική στις πολιτικές του Ισπανού σοσιαλιστή πρωθυπουργού Juan Negrín και στον ρόλο του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Δημοσίευσε το El organismo económico de la revolución (δημοσιεύτηκε στα αγγλικά ως After the Revolution), για το αναρχοσυνδικαλιστικό πρόγραμμα και την αυτοδιαχείριση της οικονομίας και της εργασίας. Με την επικράτηση των φασιστών του Φράνκο εξορίστηκε στη Γαλλία, και αργότερα επέστρεψε στην Αργεντινή. Συνέχισε να γράφει για την ιστορία του αναρχισμού, συμπεριλαμβανομένου του "Γιατί χάσαμε τον πόλεμο" (1978). Αγωνίστηκε ενάντια στη δικτατορία του Περόν. Το 1977 επέστρεψε στην Ισπανία, όπου και πέθανε στη Βαρκελώνη το 1983.
*
"Εμείς μπορούμε να διακηρύξουμε με όλη μας τη δύναμη τα ιδανικά μας για ζωή. Έχουμε το δικαίωμα, οι νέοι κοινωνικοί σχηματισμοί όμως να είναι έργο των σκλαβωμένων και λεηλατημένων λαών, των οποίων το σκοπό υποστηρίζουμε, και αυτοί πιθανότατα θα φτάσουν πολύ πιο πέρα από τις δικές μας επιθυμίες. Όλα τα προηγούμενα περιστατικά και οι εμπειρίες μας, μας κάνουν να υποθέτουμε πως έτσι θα 'ναι. Εντούτοις, αυτό δεν πρέπει να 'ναι εμπόδιο στη δουλειά μας. Η πραγματοποίηση της αναρχίας, η μεταφορά της ελευθερίας στην καθημερινή ζωή δεν είναι το ίδιο με το ν' αλλάζεις τη διακόσμηση ενός σκηνικού ή με το να παίζεις παιχνίδια μεταμορφώσεων και να κάνει ταχυδακτυλουργικά. Είναι προχώρημα προς τον δρόμο της προόδου, αργά ή οικτρά, ανάλογα με τη στιγμή και τις πιθανότητες, μα πάντα προς την κατεύθυνση της ζωής, δίχως τεχνητά κωλύματα, δίχως προνομιακές πολιτικές, οικονομικές ή πνευματικές διασυνδέσεις. Αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι πως πρέπει να υπερασπιστούμε κάθε κεκτημένο και πως δεν είναι συνετό να προχωράμε υπερβολικά, δίχως να λαμβάνουμε υπόψη μας την οχύρωση και την εξασφάλιση της ευστάθειας του δρόμου που έχουμε διανύσει. Ο Βορράς που δείχνει η πυξίδα της απόλυτης, προοδευτικής ανάπτυξης είναι η αναρχία. Πρέπει να παραμείνουμε πιστοί και σταθεροί προς τούτη την κατεύθυνση, που είναι καλή. Μα οι διαστάσεις που μπορεί να πάρει η πρόοδος δεν είναι αποκλειστικά δικό μας ζήτημα. Μπορεί ακόμη να είναι μερική, ανολοκλήρωτη. Εμείς θα επιθυμούσαμε να ήταν γενική, σε όλα τα μέτωπα, και να φτάσει ως αυτό που σήμερα θεωρούμε τον τελικό στόχο, αλλά δεν περιφρονούμε τις μικρές κατακτήσεις της ημέρας για τον μεγάλο στόχο του αύριο.
Όλα αυτά που καταφέραμε να αποσπάσουμε από τον αντίπαλο για την ευημερία, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, είναι ένας θρίαμβος του δικού μας μεγάλου σκοπού, ακόμη και αν εμάς, τους αναρχικούς, που βλέπουμε πιο μακριά και αισθανόμαστε πιο βαθιά, δεν μας αφήνει ικανοποιημένους. Γι' αυτό χαιρετίζουμε κάθε πρόοδο, όποια και να 'ναι η σφαίρα στην οποία εκδηλώνεται, με ειλικρινή ευθυμία και μας θλίβει κάθε πισωγύρισμα, τόσο στην υλική, όσο και στη διανοητική και ηθική τάξη. Θέλουμε έτσι να διορθώσουμε την άποψη μερικών φίλων μας, πως η πραγματοποίηση της αναρχίας είναι να φτάνεις τον τάδε ή το δείνα μακρινό στόχο, και που εξαιτίας αυτής της άποψης χάνουν το ενδιαφέρον τους για κάθε άμεση κατάκτηση.
Όχι, η "πραγματοποίηση της αναρχίας" είναι μια υπερβολικά θολή ή ανακριβής έκφραση. Η αναρχία καθεαυτή δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Μετά από αυτό που σήμερα θεωρούμε το "απόγειο" της τελειότητας, θα υπάρχει ακόμη τελειότητα. Ως εκ τούτου, η πρόοδος ενός βήματος ή χιλίων είναι ζήτημα διαστάσεων, δυνατότητας, μα όχι ουσίας. Υπάρχουν στιγμές όπου χίλια βήματα προς τα μπροστά κοστίζουν λιγότερες θυσίες, δυνάμεις και πόνους από ένα μόνο του. Γι' αυτό, ως μόνιμα εξεγερμένοι, δεν υποτιμούμε ούτε τη μικρότερη κατάκτηση της ημέρας για τη μεγάλη κατάκτηση του αύριο, όπως δεν πρέπει ν' αφήσουμε ό,τι έχουμε κερδίσει ως τώρα γι΄αυτά που προσδοκούμε να αποκτήσουμε στο μέλλον.
Όλη μας η συμπάθεια πάει σ' αυτούς που μάχονται με πίστη και επιμονή με κατεύθυνση την αναρχία, προετοιμάζοντας το έδαφος στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων, της νοημοσύνης ή των ηθικών και καλλιτεχνικών συλλήψεων, απειλώντας τον αντίπαλο, κάνοντάς τον να βραδυπορεί, έστω κι αν είναι για λίγο, και κερδίζοντας θέσεις στην -σε καμία περίπτωση πιο ταπεινή, λιγότερο εξαγριωμένη και λιγότερο ηρωική- καθημερινή μάχη για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη."
*Ιδέες και μέθοδοι για να πραγματοποιηθεί: η αναρχία (Γη και Ελευθερία, 3/12/1938). Απόσπασμα από τον Β' τόμο του βιβλίου "Ένα Ελευθεριακό Πρόταγμα. Ιστορία, εξέλιξη και πράξη" - ανθολογίας κειμένων του Diego Abad De Santillan, από τις εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες.