Συγκέντρωση ενάντια στη στοχοποίηση και τις πειθαρχικές διώξεις εκπαιδευτικών
Πέμπτη 22 Μαΐου | 19:00 | Αγ. Βενιζέλου

Μέσα σε μια συνθήκη όπου τα σχολεία καταρρέουν και υπολειτουργούν, όπου υπάρχουν ακόμη βασικές ανάγκες σε εκπαιδευτικούς -και όχι μόνο-, το κράτος επιλέγει, για ακόμα μια φορά, την διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και την στροφή προς την ιδιωτικοποίησή της μέσω διαφόρων τεχνασμάτων (Ωνάσεια σχολεία, αξιολογήσεις εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων, χορηγίες ιδιωτών, διεθνές απολυτήριο, εξετάσεις Pisa, Επαγγελματικές Ακαδημίες κ.α.). Στόχος φαίνεται να είναι η ιδρυματοποίηση και η τυποποίηση των σχολείων -για μαθητ(ρι)ές και εκπαιδευτικούς-, ο ολοκληρωτικός έλεγχος και η καταστολή των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών καθώς και η πλήρης κατάργηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων.
Το εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεί έναν εξουσιαστικό μηχανισμό που επιβάλλει την πειθαρχία σε μαθητές, μαθήτριες και εκπαιδευτικούς και αναπαράγει τόσο τις ιεραρχικές δομές της κοινωνίας όσο και την ιδεολογική χειραγώγηση. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται πως οι εξετάσεις αξιολόγησης καταλαμβάνουν σημαντική θέση στην εκπαιδευτική διαδικασία και αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την εκτίμηση της “ικανότητας” και της “ποιότητας” των εκπαιδευτικών αλλά και των γνώσεων και των δεξιοτήτων των μαθητών και των μαθητριών. Το παραπάνω είναι απόρροια της ζωτικής σημασίας και κατ’ επέκταση της θέσης που καταλαμβάνει ο τομέας της εκπαίδευσης μέσα στο καθεστώς του νεοφιλελευθερισμού. Πιο συγκεκριμένα, το “όραμά” για την εκπαίδευση ως επένδυση βασίζεται στην υπόθεση ότι “τα καλύτερα εκπαιδευτικά αποτελέσματα αποτελούν ισχυρό προγνωστικό παράγοντα της οικονομικής ανάπτυξης”. Τα επιτεύγματα των μαθητ(ρι)ών λέγεται ότι αντιπροσωπεύουν έναν δείκτη των “μελλοντικών δεξαμενών ταλέντων” και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να αποτελούν έγκυρο δείκτη της μελλοντικής (οικονομικής) επιτυχίας κάποιου. Αυτή η υπόθεση της μετατρεψιμότητας των μαθησιακών επιτευγμάτων σε οικονομικές επιδόσεις – που είναι πιο ορατή σε μελέτες που συζητούν διεθνείς αξιολογήσεις μαθητών μεγάλης κλίμακας, π.χ. PISA κ.λπ. – έχει φέρει στο προσκήνιο τις διάφορες πτυχές της διδασκαλίας και της μάθησης.
Υπό αυτό το πρίσμα, το εκπαιδευτικό σύστημα μετατρέπεται σε εμπορευματοποιημένο αγαθό, όπου οι έννοιες της σύγκρισης και της μέτρησης είναι κυρίαρχες στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής. Με τις τελευταίες μεταρρυθμίσεις στο χώρο της εκπαίδευσης, το Διεθνές Πρόγραμμα PISA (Programme for International Student Assessment) για την αξιολόγηση των μαθητών και των μαθητριών, σε μαθητές της ΣΤ΄ τάξης των Δημοτικών σχολείων και της Γ΄ τάξης των Γυμνασίων (Νόμος 4823/2021), την εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων στις ενδοσχολικές εξετάσεις σε όλες τις τάξεις του Λυκείου (Νόμος 4692/2020, άρθρο 9, παρ. 2), τις Πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις στο τέλος της Γ’ Λυκείου με σκοπό την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι μαθησιακές δραστηριότητες του σχολείου γίνονται περισσότερο χρησιμοθηρικές και ανταγωνιστικές, ενώ παράλληλα ενισχύεται η μέτρηση της γνώσης με αριθμούς, που καθορίζουν την εξέλιξη εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Την ίδια στιγμή, κλήσεις και απειλές για πειθαρχικά έχουν σταλεί σε απεργούς εκπαιδευτικούς με την κατηγορία της “ασυνέπειας στο καθηκοντολόγιό τους”, με τη δικαιολογία πως όσοι εκπαιδευτικοί αρνούνται την αξιολόγηση “δεν έχουν θέση στο δημόσιο σχολείο”, ούτε άλλωστε και όσοι τολμούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά. Αποκορύφωμα φαίνεται να είναι η «δυνητική αργία» της Χ. Χοτζόγλου μαζί με τη ποινική δίωξη του Δ. Χαρτζουλάκη (γιατί εμπόδισαν διαδικασία αξιολόγησης), η παραπομπή σε πειθαρχικό με το ερώτημα της δυνητικής αργίας για την Σ. Καψαλάκη (επειδή ζήτησε σχολικό νοσηλευτή για τον 8χρονο μαθητή της που πάσχει από νευρολογικά προβλήματά), η παραπομπή της Ε. Τριανταφύλλου σε πειθαρχικό με το ερώτημα της δυνητικής αργίας (επειδή ζήτησε ένα τμήμα στο νηπιαγωγείο του οποίου είναι διευθύντρια), η μη δικαίωση της προσφυγής των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών του 2020 και του 2021 από το διοικητικό εφετείο Κομοτηνής.
Τα παραπάνω μέτρα, που προσπαθούν να εφαρμόσουν τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, φαίνεται να στοχεύουν σε ένα σύστημα κατηγοριοποίησης των σχολείων. Καλές βαθμολογίες μαθητ(ρι)ών και εκπαιδευτικών σημαίνει μεγαλύτερη ζήτηση και επιλογή των σχολείων αυτών από τους γονείς και κατ’ επέκταση μεγαλύτερη χρηματοδότησή τους. Παράλληλα, τα σχολεία για να μπορέσουν να κρατήσουν το τίτλου της “αριστείας” τους θα επιλέγουν τους μαθητές και τις μαθήτριες με βάση τις επιδόσεις τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο διαφαίνεται η ενίσχυση των ταξικών φραγμών που διαχωρίζουν το μαθητικό σύνολο, μιλάμε, δηλαδή, για ένα καθεστώς εξαίρεσης όπου παιδιά από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα, με μαθησιακές δυσκολίες, με αναπηρίες, παιδιά προσφύγων και μεταναστών, παιδιά ρομά θα βρίσκονται για ακόμη μια φορά στο περιθώριο, καθώς θα “απειλούν” τη διατήρηση της “θετικής” αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. Η αξία μαθητ(ρι)ών αλλά και εκπαιδευτικών θα αντιστοιχούν πλέον σε νούμερα. Επί της ουσίας, οι συγκεκριμένες αντιεκπαιδευτικές αλλαγές εντάσσονται στην πολύχρονη προσπάθεια των κυβερνήσεων να μετατρέψουν τα σχολεία σε γενέτειρες εύκολα συμβιβάσιμων, άβουλων, φθηνών εργατών. Στόχος είναι η διάλυση της δημόσιας παιδείας, ο ολοκληρωτικός έλεγχος και καταστολή των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών, η πλήρης κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων τους, η μετατροπή των σχολείων σε φυλακές για εκπαιδευτικούς και μαθητ(ρι)ές.
Σημαντικό είναι να σημειωθεί πως η εκπαιδευτική πράξη, και κατ’ επέκταση το περιεχόμενο και η μεθοδολογία της, είναι μια πολιτική πράξη, καθώς η παιδεία αποτελεί έναν ζωτικής σημασίας χώρο κοινωνικής αλληλεπίδρασης, αντιπαράθεσης και αγώνα ιδεών. Μέσα από την αυτοοργάνωση και από τα κάτω αγώνα των εκπαιδευτικών, των μαθητ(ρι)ών και των φοιτητ(ρι)ών, να μπλοκαρουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Απέναντι στις συνεχείς αντικοινωνικές κρατικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις όλων των τελευταίων ετών που προωθούν τους αποκλεισμούς, την υποταγή και την καταστολή, απαξιώνουν τις ζωές μας, απαντάμε με συλλογικές αντιστάσεις και ακηδεμόνευτους αγώνες. Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης καθώς και την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτή για τον καθένα και την καθεμιά ανεξαρτήτως! Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ – ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ
ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΟΜΠΩΝ-ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΩΝΑΣΕΙΑ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ PISA ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο, μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδίας Συλλογικοτήτων