Αναδημοσίευση από indymedia

Τις τελευταίες 3 εβδομάδες η φυλακή βρίσκεται σε μια κατάσταση αναταραχής, θάλαμοι κλείνουν από τη μία στιγμή στην άλλη, κρατούμενες μπαίνουν σε καθεστώς καραντίνας από το πουθενά. Η διοίκηση της φυλακής ανίκανη να παρέχει τα βασικά μέτρα προστασίας κατά του covid-19 και ανίκανη να διαχειριστεί την ξαφνική αύξηση κρουσμάτων αποφασίζει να μας επιβάλει ένα καθεστώς μόνιμου εγκλεισμού πέραν αυτού που ήδη βιώνουμε, και όλα αυτά με τις ευλογίες του ΕΟΔΥ μιας και αυτός βάζει το χεράκι του για την παράταση αυτού του εγκλεισμού μας.

Και τι προσφέρει η φυλακή για τις άρρωστες συγκρατούμενες μας? Μια αίθουσα η οποία είναι προορισμένη για ψυχαγωγία και θαλάμους 25 τετραγωνικών μέτρων - “αναρρωτήρια” μια σταλιά, με κρεβάτια στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, στους οποίους τοποθετούν μέχρι και 7-9 άτομα, όλα με διαφορετικό ιικό φορτίο. Χώροι οι οποίοι δεν προβλέπονται για το συγκεκριμένο λόγο, καθώς δεν πληρούν κανέναν κανόνα υγιεινής (βουλωμένες τουαλέτες) και σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με χώρους ιατρικής περίθαλψης. Και όλα αυτά δίχως καμία ιδιαίτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Να σημειωθεί πως εδώ και ένα χρόνο η Γ’ πτέρυγα της φυλακής (η οποία τώρα είναι κλειστή) έχει αναδιαμορφωθεί και καθαριστεί από τις ίδιες τις κρατούμενες ώστε να λειτουργήσει ως αναρρωτήριο για τις νοσούσες από τον covid. Παρ όλα αυτά δεν έχει ανοίξει ακόμα καθώς δεν υπάρχει επαρκές νοσηλευτικό προσωπικό, ούτε σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Όσο για τις κρατούμενες που έχουν έρθει σε επαφή με κρούσμα, θεωρούνται πλέον πιθανά κρούσματα και ισχύει το ίδιο καθεστώς εγκλεισμού: στον θάλαμο τους για εφτά ή και παραπάνω μέρες όπως συμβαίνει. Για όλο το διάστημα της καραντίνας οι κρατούμενες δεν έχουν το δικαίωμα του προαυλισμού και οι μόνες ώρες “ελευθερίας” από τις 24 που έχει η μέρα (εκ των οποίων τις 11 είμαστε ανοιχτές), οι 2 ώρες να αντιστοιχούν σε εμάς. Δύο ώρες την ημέρα για να μπορέσουμε να μιλήσουμε με τους ανθρώπους μας που τα κάγκελα μας έχουν χωρίσει και αυτό με δυσκολία αφού ο αριθμός των τηλεφώνων δεν επαρκεί διότι ένα μεγάλο ποσοστό τους είναι είτε τελείως είτε μερικώς χαλασμένα. Καθημερινά γίνεται προσπάθεια από τις φυλακισμένες για τα αυτονόητα, να μας δοθεί χρόνος για προαυλισμό να καταφέρουμε να εισπνεύσουμε λίγο “καθαρό” αέρα (αυτό τον ελάχιστο που μπορούμε να έχουμε) να φύγει για λίγο από πάνω μας η σάπια μυρωδιά της φυλακής και του εγκλεισμού. Τις πρώτες μέρες ως απάντηση είχαμε ειρωνεία ή δήθεν κατανόηση αυτού που βιώνουμε και ότι θα επιληφθούν του θέματος. Πλέον μας λένε για συνωστισμό στο προαύλιο και με την οποιαδήποτε απάντηση μας να μας απειλούν με τη στέρηση και της τηλεφωνικής επικοινωνίας. Μας λένε για συνωστισμό αυτοί που μας έχουν παραχωρήσει δύο διαδρόμους να ζήσουμε τη ζωή μας και θαλάμους 25 τ.μ. για 6-8 άτομα το λιγότερο. Καμία επίλυση του θέματος, μονάχα εισπράττουμε την ύψιστη κοροϊδία μέσα στα ίδια μας τα μούτρα.

Και όλα αυτά γιατί? Γιατί οι ζωές των κρατουμένων δεν αξίζουν και πολύ για κάποιους που μας χαρακτηρίζουν ως “βρωμιά”. Γιατί οι κρατούμενες/οι στοιβάζονται σε βρώμικες, ελεεινές κλούβες μεταγωγής χωρίς ίχνος μέτρων υγιεινής και έπειτα εισέρχονται στις φυλακές δίχως την πραγματοποίηση rapid test ή άλλων πιο αξιόπιστων μεθόδων. Οι ίδιοι οι ανθρωποφύλακες δεν τηρούν τα μέτρα προστασίας αλλά καθώς και γιατί η ίδια η φυλακή δεν προσφέρει τα βασικά όπως αντισηπτικά, μάσκες και γάντια.

Ας βάλουν καλά στο μυαλό τους, η διοίκηση της εκάστοτε φυλακής και κάθε εξουσιαστικός φορέας, πως οι ζωές των κρατουμένων μετράνε και δε μπορούν να παίζουν με την ψυχική και σωματική τους υγεία.

 

Κρατούμενες γυναικείων φυλακών κορυδαλλού.