ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ Ζ.Μ.
Μέσα σε συνθήκες βαθιάς συνολικής συστημικής κρίσης, το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα, προκειμένου να διασφαλίσει τη διαιώνισή του, επιταχύνει τις αντικοινωνικές αναδιαρθρώσεις σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής με ολοένα και σκληρότερους όρους, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Συγκεκριμένα, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, η οποία αποτελεί ζήτημα υψηλής προτεραιότητας στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα κράτους και αφεντικών, έχει αποτελέσει το τελευταίο διάστημα μια από τις πιο βασικές αιχμές των κρατικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η σημερινή πολιτική διαχείριση, πατώντας πάνω στο έδαφος που άνοιξε η προηγούμενη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έχει προωθήσει και ψηφίσει τα τελευταία χρόνια μια σειρά από νόμους - από την κατάργηση του ασύλου, την ψήφιση του νόμου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια με την παράκαμψη του αρ. 16, το νόμο 4777 που φέρνει τους μπάτσους, τα τουρνικέ και τις κάμερες στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, τα πειθαρχικά συμβούλια και τις διαγραφές φοιτητών, το ΠΔ85 που απαξιώνει τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της τέχνης μέχρι την αξιολόγηση των σχολείων και την ατομική αξιολόγηση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών, το ξεπούλημα δημόσιων σχολείων σε ιδρύματα μεγιστάνων, την εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και της τράπεζας θεμάτων- οι οποίοι αφενός καταστρατηγούν το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, οξύνοντας τους ταξικούς φραγμούς σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και αφετέρου στοχεύουν ευθέως στην πειθάρχηση και την υποταγή μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών στις επιταγές του συστήματος καθώς και στην απονοηματοδότηση των σχολείων και των σχολών ως γόνιμα πεδία για πολιτικοποίηση της νεολαίας, γέννηση της αμφισβήτησης, εδαφικοποίηση και συλλογικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.
Είναι καταφανές ότι το κράτος, απογυμνωμένο από οποιονδήποτε μανδύα δήθεν “πρόνοιας”, δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα για την παιδεία πέρα από ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση, αποκλεισμούς, έρευνα που εξυπηρετεί τον πόλεμο και τα συμφέροντα των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών και καταστολή όσων αντιστέκονται, μέσα από την επιβολή του δόγματος “Νόμος και Τάξη” στα σχολεία και τις σχολές και την πολιτική μηδενικής ανοχής σε οποιαδήποτε δραστηριότητα “μολύνει” τους αποστειρωμένους χώρους εκπαίδευσης του νεοφιλελεύθερου αφηγήματος. Αυτό μαρτυρά η εκκένωση της κατάληψης του Πολυτεχνείου, η οποία είχε πραγματοποιηθεί από τον Φοιτητικό Σύλλογο Αρχιτεκτονικής, τα ξημερώματα της Τρίτης 14/10. Κατόπιν εντολής του πρύτανη Ιωάννη Χατζηγεωργίου, αστυνομικές δυνάμεις περικύκλωσαν το συγκρότημα Πατησίων και εισέβαλαν στο πανεπιστημιακό άσυλο, συλλαμβάνοντας 15 φοιτητές και φοιτήτριες και οδηγώντας τους στη ΓΑΔΑ, με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Αυτό μαρτυρά η μακρά λίστα εκκενώσεων στεκιών, καταλήψεων και αυτοδιαχειριζόμενων χώρων εντός σχολών, ιδίως τα τελευταία 2 χρόνια, όπως το Μηχανουργείο, το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Μηχανολόγων, το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου στο ΕΜΠ, το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής, και το Primavera στο ΑΠΘ. Αυτό μαρτυρούν οι αμέτρητες πλέον καταπατήσεις του πανεπιστημιακού ασύλου από την ΕΛΑΣ και τα πάμπολλα lock-out πανεπιστημιακών ιδρυμάτων προκειμένου να μη διενεργηθούν πολιτικές δραστηριότητες, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το lock-out του Πολυτεχνείου στις 21/10, ημέρα που στο χώρο ήταν προγραμματισμένη η ανοιχτή συνέλευση της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας, με τον φύλακα σε ρόλο ρουφιάνου να απαιτεί την επίδειξη φοιτητικού πάσο σε μια προσπάθεια ελέγχου της εισόδου και της εξόδου των φοιτητών από το συγκρότημα και εν τέλει να καλεί την ομάδα ΔΡΑΣΗ για να απωθήσει τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της συνέλευσης εκτός του χώρου. Πρόκειται για την ευθεία επίθεση σε κεκτημένα αιματηρών αγώνων του παρελθόντος, στο άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα, της σχέσης του δηλαδή με τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που εκδηλώνονται διαχρονικά, στοχεύοντας στην ποινικοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής έκφρασης και δράσης εντός του, στην άρδην αλλαγή του κοινωνικού παραδείγματος και την επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Άλλωστε, συνολικότερα, ο στρατηγικός στόχος των εξουσιαστών είναι η διαιώνιση της παρασιτικής τους ύπαρξης σε βάρος της κοινωνίας που περνά μέσα από την εξουδετέρωση κάθε ριζώματος του αγώνα, κάθε εστίας που αποτελεί ανάχωμα στη συστημική επίθεση και μπορεί να κυοφορήσει την προοπτική ανατροπής τους, επιχειρώντας έτσι να διαγράψουν από τη συλλογική μνήμη τα αποτυπώματα ολόκληρων δεκαετιών σκληρών κοινωνικών και ταξικών αγώνων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα που συμπυκνώνει σε μεγάλο βαθμό όλα τα παραπάνω, την ουσία δηλαδή των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση και συγκεκριμένα στα πανεπιστήμια, της κρατικής τρομοκρατίας που επιχειρείται να επιβληθεί στους φοιτητικούς αγώνες και της επίθεσης στον κοινωνικό χαρακτήρα του ασύλου, αποτελεί η πρόσφατη καταδίκη του συντρόφου και μέλους της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας Ζ.Μ. σε 14 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή με εξαγοράσιμη ποινή για ένα σύνθημα με σπρέι στο πλαίσιο συλλογικής παρέμβασης αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και αντιπληροφόρησης σχετικά με τη συνεργασία των ελληνικών πανεπιστημίων με την πολεμική βιομηχανία του κράτους του Ισραήλ, που πραγματοποιήθηκε στο ΕΜΠ. Η εκδίκαση της υπόθεσης αυτής σε πρώτο βαθμό, καταδίκασε τον σύντροφο με τις κατηγορίες της φθοράς δημόσιας περιουσίας που χρησιμοποιείται προς κοινό όφελος και της απείθειας για άρνηση δακτυλοσκόπησης, έπειτα από μήνυση που κατέθεσε στην κρατική ασφάλεια ο πρύτανης του ΕΜΠ Ι. Χατζηγεωργίου, με βασικό μάρτυρα κατηγορίας τον Κοσμήτορα της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Παναγιώτη Τσανάκα και με μοναδικά αποδεικτικά στοιχεία τέσσερεις θολές φωτογραφίες που ο τελευταίος τράβηξε με το κινητό του.
Η συγκεκριμένη υπόθεση είναι φανερό πως αποτελεί την πιλοτική εφαρμογή του νέου καθεστώτος “Νόμος και Τάξη” όπως αυτό περιγράφηκε παραπάνω, το οποίο επιχειρείται να επιβληθεί στα πανεπιστήμια. Επιπλέον, η υπόθεση αυτή, λόγω του περιεχομένου της δίωξης, εντάσσεται και στο πλαίσιο της συνολικότερης κρατικής επιχείρησης φίμωσης και καταστολής όσων αγωνίζονται ενάντια στην γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ, με το ελληνικό κράτος να παρέχει την απόλυτη στήριξή του στο συνεχιζόμενο έγκλημα που συντελείται. Σύσσωμος ο κρατικός μηχανισμός, σε αγαστή συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, αξιοποιώντας το νομικό οπλοστάσιο που έχει διαμορφώσει το προηγούμενο διάστημα και αναδεικνύοντας τις βαθιά ταξικές κατασταλτικές πτυχές του νέου ποινικού κώδικα, ενεργοποιήθηκε προκειμένου, μέσα από τη συγκεκριμένη υπόθεση, να εδραιώσει την κυριαρχία του. Στο πρόσωπο του συντρόφου το κράτος επιδίωξε να επιβάλλει μια παραδειγματική τιμωρία για όσες και όσους φοιτήτριες και φοιτητές τολμούν να αντιστέκονται μέσα στους κοινωνικούς τους χώρους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο συγκεκριμένος πρύτανης πρωτοστατεί συνολικότερα στην εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας, με το ΕΜΠ να αποτελεί το πρώτο ίδρυμα στην Ελλάδα που εφάρμοσε τα νέα σχέδια ασφάλειας, τοποθετώντας κάμερες τόσο περιμετρικά, όσο και εντός του ιδρύματος, και παράλληλα δρομολογώντας την τοποθέτηση τουρνικέ. Το Πολυτεχνείο ως χώρος κεντρικής σημασίας για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες στο παρελθόν, ως χώρος που επέτρεψε την εδαφικοποίηση των προταγμάτων της μαχητικής αντίστασης και της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, ανέκαθεν βρισκόταν στην προμετωπίδα των αναδιαρθρώσεων. Αυτό λοιπόν που με ολοένα και εμφατικότερο τρόπο αναδεικνύουν τα συνεχώς αυξανόμενα, τόσο σε αριθμό όσο και σε ένταση, παραδείγματα καταστολής είναι η πραγματική ουσία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, που δεν είναι άλλη από την συνεχή αύξηση των ποσοστών της βίας του κράτους και των αφεντικών σε βάρος της κοινωνικής και ταξικής βάσης από τη μία και από την άλλη το τσάκισμα των συλλογικών αντιστάσεων, η τρομοκράτηση και η πειθάρχηση της κοινωνίας για την απρόσκοπτη επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Από την πλευρά μας ως αναρχικές-οί, ως εργάτες-τριες δεν μπορούμε παρά να βρεθούμε ξανά στο πλάι της αγωνιζόμενης νεολαίας, των φοιτητών, των μαθητών, των εκπαιδευτικών υπερασπιζόμενοι τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, όπως και όλων των κοινωνικών αγαθών, και τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σ’ αυτά για όλες και όλους! Απέναντι στη συνολική επιχείρηση αλλαγής του κοινωνικού τόπου σε μία δυστοπία εκμετάλλευσης, υποταγής, εξαθλίωσης, αποκλεισμών, ανελευθερίας και καταστολής, η μόνη απάντηση είναι η αδιαπραγμάτευτη, ακηδεμόνευτη και αντιθεσμική αντίσταση μακριά από λογικές ανάθεσης και εξωραϊσμού του συστήματος. Ο μόνος δρόμος απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, την καταστολή, την υποβάθμιση των αναγκών και των εργασιακών μας κατακτήσεων είναι η μαζική αδιαμεσολάβητη μαχητική αντίσταση. Ο μόνος δρόμος είναι η συνέχιση και η κλιμάκωση του αγώνα μέσα από την περαιτέρω κοινωνικοποίησή του και διασύνδεσή του με τους αγώνες υπεράσπισης όλων των κοινωνικών αγαθών με ορίζοντα την συνολική ανατροπή του κρατικού και καπιταλιστικού οικοδομήματος που γεννά και αναπαράγει την εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, για μια ελευθεριακή παιδεία σε μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση