15 Μαΐου 1948 – 15 Μαΐου 2025: Λευτεριά στην πάντα μαχόμενη Παλαιστίνη
“- Και δεν θεωρείς πως μια χώρα ανήκει στον ηγεμόνα της;
- Μονάχα άμα αυτός κυβερνά μόνος του μια έρημη γη”
- Σοφοκλής
Στις 14 Μαΐου του 1948 υπογράφεται η Ισραηλινή διακήρυξη ανεξαρτησίας, με το κράτος που δημιουργείται να καταλαμβάνει τα ιστορικά εδάφη του παλαιστινιακού λαού. Η επόμενη μέρα έμεινε στην ιστορία ως Νάκμπα (καταστροφή), η αρχή του διωγμού πάνω από 700.000 προσφύγων από τον τόπο τους, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα την έναρξη ενός αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία που σήμερα ίσως βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή του.
Το ισραηλινό κράτος που από τη πρώτη μέρα ύπαρξης του είχε εξασφαλισμένη τη διπλωματική και μετέπειτα τη στρατιωτική υποστήριξη σύσσωμου του δυτικού κόσμου, αποτελώντας το προπύργιο και το “προκεχωρημένο φυλάκιο” της δυτικής πολεμικής μηχανής στη Μέση Ανατολή και λειτουργώντας ως το μέσο προώθησης των δυτικών πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων στην περιοχή, θέτει σε πλήρη εφαρμογή ένα καθεστώς απαρτχάιντ περιορίζοντας τους παλαιστινίους στη λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική όχθη, απαγορεύοντας την ελεύθερη μετακίνηση τους μέσω ενός συμπλέγματος στρατιωτικών φυλακίων, εποικίζοντας παλαιστινιακά χωριά, συλλαμβάνοντας χιλιάδες ανθρώπους και θέτοντας τους σε καθεστώς ομηρίας φυλακίζοντας τους χωρίς να τους έχουν αποδοθεί κατηγορίες καθώς και επιβάλλοντας έναν παράνομο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο αποκλεισμό στη Λωρίδα της Γάζας. Από την 7η Οκτωβρίου συγκεκριμένα, αφορμώμενο από την επίθεση των παλαιστινιακών οργανώσεων, το κράτος του Ισραήλ με μια άνευ προηγουμένου επίθεση, που περιλαμβάνει σαρωτικούς βομβαρδισμούς σε μία πιο τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη, μια συντονισμένη εισβολή αέρως και εδάφους, συστηματικό αποκλεισμό ανθρωπιστικής βοήθειας από τρίτες χώρες και εθελοντές -όπως έδειξε και ο βομβαρδισμός της αποστολής του στόλου της ελευθερίας στη Μεσόγειο-, συνειδητό βομβαρδισμό νοσοκομείων και διακοπή του παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, έχει σκοτώσει 60.000 Παλαιστίνιους, εκ των οποίων 18.000 παιδιά, και τραυματίσει πάνω από 120.000, ενώ η πείνα και η στέρηση κάθε είδους περίθαλψης αποτελεί την πραγματικότητα για το σύνολο του πληθυσμού. Το γεγονός παρόλα αυτά πως ένας από τους πιο άρτια εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους στρατούς του κόσμου αδυνατεί να επιβάλλει πλήρη έλεγχο σε ένα μικρό κομμάτι γης, αντιμετωπίζοντας εδώ και ενάμιση χρόνο συνεχείς αναζωπυρώσεις σε διάφορα μέτωπα εντός της γάζας, και η παράλληλη αντίσταση που εκδηλώνεται στη Δυτική Όχθη με συνεχιζόμενες απεργίες και συγκρούσεις με την αστυνομία και τον στρατό κατοχής αναδεικνύει και το σθένος των αγωνιζόμενων ενάντια στον κατακτητή τους.
Με τη νέα φάση της γενοκτονίας να μπαίνει στον δεύτερο χρόνο της, η επίθεση που δέχονται όσοι/-ες έχουν ταχθεί στο πλευρό της παλαιστινιακής πλευράς από το δυτικό μπλοκ εξουσίας έχει οξυνθεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα, εκμεταλλευόμενη την ύφεση του διεθνούς φοιτητικού κινήματος που μια τέτοια περίοδο πέρυσι βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Η νέα Τραμπική πολιτική διαχείριση του αμερικανικού κράτους επιχειρεί μια κατασταλτική επέλαση στα πανεπιστήμια της χώρας, συλλαμβάνοντας τόσο φοιτητές όσο και ακαδημαϊκούς που είτε συμμετείχαν στις περσινές φοιτητικές καταλήψεις, είτε απλώς εκφράστηκαν δημόσια ενάντια στη γενοκτονία και επιχειρώντας να τους απελάσει ακυρώνοντας τα νομικά έγγραφα τους, την ίδια ώρα που συντάσσει σχέδια “εκμετάλλευσης” και εποικισμού της Γάζας από κοινού με το Ισραήλ. Ταυτόχρονα, στα ευρωπαϊκά κράτη που ακόμα τηρούνται τα ανθρωπιστικά προσχήματα με χλιαρές ανακοινώσεις που καλούν σε ειρήνευση, διαδηλώσεις αλληλεγγύης χτυπιούνται, παλαιστινιακά σύμβολα απαγορεύονται ως αντισημιτικά και αγωνιστές/-τριές συλλαμβάνονται και φυλακίζονται, ενώ οι διακρατικές σχέσεις και συμφωνίες παραμένουν ακόμα σε πλήρη ισχύ.
Η γενοκτονία που διαπράττεται κάνει για ακόμα μια φορά ξεκάθαρο πως παρά τις εξαγγελίες περί κάποιου διεθνούς δικαίου, και τις ονειρώξεις περί κάποιων ανθρωπιστικών ιδεωδών που προωθεί η εξευγενισμένη Δύση, στον κόσμο του Κράτους και του Καπιταλισμού το μόνο δίκαιο που μπορεί να επικρατήσει είναι αυτό του ισχυρού που θα επιβληθεί πάνω στον αδύναμο. Πως τα Κράτη είναι σε θέση να αποφασίζουν ποιοι πληθυσμοί αξίζουν να ζήσουν και ποιοι να εξολοθρευθούν προωθώντας παράλληλα τη μισαλλοδοξία και τον κοινωνικό εκφασισμό ως όπλο για να καλλιεργηθεί η απάθεια μπροστά στις σφαγές.
Εμείς από τη πλευρά μας δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι με τον παλαιστινιακό λαό που συνεχίζει να μάχεται σκληρά κι επίμονα για την επιβίωση, την αξιοπρέπεια, και την ελευθερία του. Η διεθνιστική και αμετάκλητη αλληλεγγύη, η οποία ούτε κάμπτεται, ούτε τρομοκρατείται από την καταστολή, θέλουμε να δημιουργήσει ρήγματα στο εσωτερικό των επιτιθέμενων κυρίαρχων, φέρνοντας στο προσκήνιο τη δική μας ιστορία, την ιστορία των αγώνων των από τα κάτω, που κόντρα σε όλους τους καιρούς, δημιουργούν τη ζώσα πραγματικότητα της ελευθερίας και της αλληλεγγύης, αποτελώντας το μόνο πραγματικό ανάχωμα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Μέχρι την απελευθέρωση των λαών από τα έθνη, τις θρησκείες, τον ρατσισμό, και τη μισαλλοδοξία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας