Στα Τέμπη, το Πέραμα, την Πύλο, τα νοσοκομεία και τα αστυνομικά μπλόκα
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΦΤΩΧΟΥΣ
πρόσφυγες, μετανάστες, εργάτες, νεολαίους, ρομά
Στις 14 Ιούνη βυθίστηκε στα ανοιχτά της Πύλου ένα αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες με σκοπό να περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία. Από το ναυάγιο επέζησαν 104 ενώ 80 ανασύρθηκαν νεκροί. Ο τεράστιος αριθμός των αγνοουμένων σε συνδυασμό με τους νεκρούς μετανάστες αποκαλύπτει το μέγεθος της εγκληματικής διαχείρισης του συμβάντος από το ελληνικό κράτος, με δεδομένο οτι οι ελληνικές αρχές είχαν ειδοποιηθεί αρκετές ώρες πριν για τον κίνδυνο, στον οποίο βρίσκονταν οι επιβαίνοντες του σκάφους αλλά και από το γεγονός οτι μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών που επέζησαν από το ναυάγιο αναφέρουν πως το λιμενικό επιχείρησε να ρυμουλκήσει το σκάφος για να το απομακρύνει από την χωρική αρμοδιότητα διάσωσης του ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα αυτό να βυθιστεί και η πλειοψηφία των επιβαινόντων να μην προλάβει να βγει από τα χαμηλότερα επίπεδα του σκάφους, όπως πολλές μητέρες με τα παιδιά τους. Η αντιμεταναστευτική και δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης- φρούριο δεν είναι αποκομμένη από τη δολοφονία των μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου. Από την υπογραφή της συμφωνίας για την επέκταση του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να "αναβαθμιστεί" περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ' επέκταση και της Ευρώπης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και τους καθημερινούς πνιγμούς ανθρώπων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, όπου στοιβάζονται και φυλακίζονται άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες χωρίς καμία ελευθερία μέχρι τα αστυνομικά πογκρόμ εναντίον τους μέσα στις πόλεις, οι πρόσφυγες και μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με την εγκληματική πολιτική του ελληνικού κράτους, που στόχο έχει την αποτροπή εισόδου στην χώρα, παίρνοντας φυσικά την επιλογή της δολοφονίας ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό του πολεμού, της φτώχειας και της ανελευθερίας. Μια συνθήκη στην οποία βρίσκονται χιλιάδες εκτοπισμένοι, εξαιτίας των πολέμων που διεξάγουν τα πλανητικά αφεντικά στις χώρες τους, για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και τη διεύρυνση της σφαίρας επιρροής τους. Εξάλλου η καταδίκη εκατομμυρίων ανθρώπων στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τις αρρώστιες και τον ξεριζωμό αποτελεί την προϋπόθεση για την εξασφάλιση της υπερσυσσώρευσης του πλούτου στα χέρια των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ.
Στις 29 Μάη, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, κατά τη διάρκεια εργασιών για την αντικατάσταση προπέλας στο πλοίο Asterion, η σκαλωσιά από την οποία πραγματοποιούνταν οι εργασίες υποχωρεί καταπλακώνοντας τρεις εργάτες, με έναν εξ αυτών να οδηγείται στον θάνατο και άλλους δύο να τραυματίζονται βαριά. Η συγκεκριμένη εργατική δολοφονία έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά εργατικών «ατυχημάτων» στον συγκεκριμένο κλάδο, με πιο πρόσφατους τον τραυματισμό εργατών στο ναυπηγείο της Σύρου, την εργατική δολοφονία ενός 37χρονου οικοδόμου στη Σαντορίνη όταν υποχώρησε το κιγκλίδωμα του εξώστη στο οποίο στηριζόταν και ενός 45χρονου εργάτη στο Λαύριο κατά τη διάρκεια εργασιών επιθεώρησης πλοίου και ένω είχε βουτήξει για τον καθαρισμό υφάλων. Οι δεκάδες εργατικές δολοφονίες, που μόνο το πρώτο τετράμηνο του 2023 ανέρχονται σε 57, είναι αποτέλεσμα των αντεργατικών και αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων του ελληνικού κράτους, με πρόσφατη την ψήφιση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη, που οδηγούν στη γιγάντωση της εργοδοτικής τρομοκρατίας και ασυδοσίας. Η παντελής έλλειψη των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας, η εντατικοποίηση της εργασίας, η απουσία στοιχειωδών ελέγχων των συνθηκών εργασίας, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, η κατάργηση της επιθεώρησης εργασίας, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, η επίθεση στην απεργία, η απελευθέρωση των απολύσεων, η κατάργηση του 8ωρου και η απειλή της ανεργίας αποτελούν τη συνθήκη όπου κράτος και αφεντικά έχουν διαμορφώσει για να επιβάλλουν ακόμα πιο σκληρούς όρους εκμετάλλευσης στους πληβείους.
Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που καταδυναστεύει, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό καταδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο.
Γιατί η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των φτωχών και των πληβείων, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική. Τη βαρβαρότητα όπου πρόσφυγες και μετανάστες είτε θα πνίγονται κατά εκατοντάδες είτε θα φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα βρίσκονται κυνηγημένοι από μπάτσους και φασίστες μέσα στις πόλεις, εξαθλιωμένοι και αποκλεισμένοι από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες άνθρωποι θα δολοφονούνται στα τρένα λόγω των κρατικών δολοφονικών πολιτικών με την παντελή έλλειψη ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, ή θα πεθαίνουν πάνω σε καρότσες ή μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας ώρες ένα ασθενοφόρο για να μεταβούν σε νοσοκομείο. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες εργάτες δεν θα επιστρέφουν ποτέ από το μεροκάματο γιατί η ζωή τους μετριέται από τα αφεντικά και στους υπολογισμούς τους κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση μιας σκαλωσιάς. Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως υπάρχει τρόπος να εξωραϊστεί και να εξανθρωπιστεί το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα. Η υπέρασπιση των εργατικών συμφερόντων, των αναγκών, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας περνά μέσα από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση. Η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που πάλεψαν διεκδικώντας έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, μας δείχνει οτι η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους κοινούς μας δυνάστες. Ό,τι έχει να κερδηθεί θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων μας. Το μόνο πραγματικό δίλημμα της εποχής μας είναι: κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα ή Κοινωνική Επανάσταση. Και εμείς ως αναρχικοί/ες επιλέγουμε το δρόμο της Κοινωνικής Επανάστασης ως τη μόνη ρεαλιστική προοπτική για μια ζωή με αξιοπρέπεια, για μια κοινωνία που θα οικοδομηθεί στη βάση της ισότητας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας.
Διαδήλωση: Πέμπτη 13 Ιούλη | Ομόνοια | 19.00
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ-ΦΡΟΥΡΙΟ, ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΡΑΧΤΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗ ΒΑΣΗ
ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία - Παιδεία - Τροφή - Στέγαση
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Τοπικός Συντονισμός Αθήνας | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση