Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την Κοινωνική Επανάσταση

17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Αντικρατική – αντικατασταλτική διαδήλωση

Αθήνα: 13.00 Πολυτεχνείο – 15.00 Κλαυθμώνος

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

******

ΑΠ’ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ’73 ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Αντικρατικές - Αντικατασταλτικές διαδηλώσεις:
Αθήνα: 15:00 Κλαυθμώνος (13:00 συγκέντρωση Πολυτεχνείο)

Ο Νοέμβρης του ’73 δεν αποτελεί ούτε εθιμοτυπική γιορτή της αστικής δημοκρατίας ούτε γενέθλια επέτειο αποκατάστασης του πολιτεύματος , όπως οι επαΐοντες της σύγχρονης εξουσίας πασχίζουν να μας διδάξουν. Ο Νοέμβρης του ’73 αποτέλεσε τομή και κοινωνική αποτύπωση του αναρχικού αγώνα και έθεσε την επαναστατική προοπτική του κόσμου μας, αφήνοντας ανεξίτηλη ιστορική παρακαταθήκη για τους αγωνιστές του σήμερα. Όσο κατά την εξέγερση και ύστερα κατά την μεταπολίτευση η αριστερή μπάντα εξουσίας προσπαθούσε να αφομοιώσει στους κόλπους της τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, υπό το πρίσμα του αντιδικτατορικού αγώνα, οι αναρχικοί έθεταν ένα σαφές πρόταγμα: «Κάτω η εξουσία» - ενάντια σε κάθε κράτος, καπιταλισμό και δημοκρατία.
Το πλέον διαχρονικό αυτό σύνθημα φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ και το Πολυτεχνείο του τότε δεν παύει να μας υπενθυμίζει πως μόνο ο ακηδεμόνευτος, μαζικός, αναρχικός αγώνας είναι ικανός να σταθεί στον αντίποδα των κρατικών αφηγημάτων, διεκδικώντας την συθέμελη συντριβή κάθε μορφής εξουσίας.
Το Πολυτεχνείο του ’73 αποτύπωσε στην συλλογική συνείδηση και νοηματοδότησε την έννοια του ασύλου, ως κεκτημένο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και ως τέτοιο οφείλουμε να το υπερασπιστούμε. Εκ τότε έχει γίνει σαφές πως το πανεπιστήμιο είναι ικανό να αποτελέσει πυρήνα επαναστατικών προταγμάτων, μέσα από τον οποίο είναι δυνατό να ευδοκιμήσουν ριζοσπαστικοί αγώνες ικανοί να ανατρέψουν τα κυρίαρχα αφηγήματα.
Για τον λόγο αυτό, οι κρατικοί μηχανισμοί πασχίζουν να θωρακίσουν την παντοδυναμία τους μέσα από μια μακρά λίστα αναδιαρθρώσεων - που στοχεύουν αφενός στην πλήρη ευθυγράμμιση της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου και αφετέρου στην ισοπέδωση κάθε ριζοσπαστικής φωνής τόσο εντός όσο και εκτός του πανεπιστημίου. Άλλωστε, το ίδιο το εκπαιδευτικό μοντέλο δεν μπορεί να είναι αποκομμένο από την ίδια του την μήτρα, καθώς αποτελεί ένα ακόμα παρακλάδι των κρατικών θεσμών που στοχεύουν στην διαιώνιση και προστασία του κρατικό- καπιταλιστικού συστήματος. Έτσι, η εκπαίδευση μετατρέπεται σταδιακά σε ένα εμπόρευμα προσιτό για λίγους και εκλεκτούς και πιστά στρατολογημένο στην πολιτική ατζέντα.
Ιδίως τα τελευταία χρόνια η κρατική στοχοθεσία είναι σαφής: η μετατροπή του πανεπιστημίου από ένα πεδίο μόνιμης σύγκρουσης και πολιτικής δράσης σε έναν αποστειρωμένο χώρο πλήρως συνυφασμένο με τα νεοφιλελεύθερα ακαδημαϊκά πρότυπα. Αυτό επιτυγχάνεται υπό τον μανδύα του δόγματος νόμος και τάξη, και του μοντέλου προληπτικής αντιεξέγερσης. Συγκεκριμένα, ήδη από την φετινή χρονιά είναι ξεκάθαρη η αναβάθμιση των κατασταλτικών εργαλείων του κράτους, με πρόσφατο παράδειγμα την εκκένωση σχολών που τελούν υπό κατάληψη ύστερα από απόφαση Γενικής Συνέλευσης των φοιτητών. Γίνεται επομένως αντιληπτό πως η κατεύθυνση της κυβέρνησης είναι η ισοπέδωση κάθε πανεπιστημιακής αντίστασης, η οποία δεν αναγνωρίζεται ακόμα και αν προέρχεται από το ύψιστο εργαλείο οργάνωσης αποφάσεων της φοιτητικής βάσης. Αν μη τι άλλο, δεν είναι λίγες οι φορές το τελευταίο διάστημα που οι καθηγητές σε σύμπραξη με τις πρυτανικές αρχές έχουν επιχειρήσει να παρακωλύσουν τις συνελεύσεις και διαδικασίες των φοιτητών.
Παράλληλα, ας μην ξεχνάμε πως η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε διεισδύει στα θεμέλια του πανεπιστημίου κυρίως μέσω αντιεκπαιδευτικών νομοσχεδίων. Από τον νόμο 4777, την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης με την αναθεώρηση του α16, τις εξισώσεις πτυχίων με τα αντίστοιχα κολέγια, την ελάχιστη βάση εισαγωγής (ΕΒΕ) φτάνουμε στο σήμερα όπου ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον αποκλεισμό φοιτητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τον νόμο Ζαχαράκη. Το εν λόγω νομοσχέδιο προβλέπει την συγκρότηση πειθαρχικών συμβουλίων και κατ’ επέκταση ποινές οριστικής διαγραφής για φοιτητές που ενισχύουν την “ανομία στα ΑΕΙ”. Έτσι το κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους αποδίδει “ιδιώνυμα κακουργήματα” σε φοιτητές που διαταράσσουν την ομαλή πανεπιστημιακή λειτουργία με άμεσο απότοκο την οριστική διαγραφή/ παύση σπουδών του κατηγορουμένου. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως το κράτος χρησιμοποιεί όλα τα κατασταλτικά εργαλεία του για να ποινικοποιήσει κάθε αντίσταση της πανεπιστημιακής βάσης, θέλοντας να εξασφαλίσει την πλήρη απονέκρωση και εξόντωση του φοιτητικού κινήματος.
Σε αυτήν την κατεύθυνση ιδεολογικής καταστολής κινείται και η δίκη του συντρόφου Ζ.Μ., ο οποίος καταδικάστηκε σε 14 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή πολύ απλά επειδή συμμετείχε σε δράση αντιπληροφόρησης για την Παλαιστίνη εντός του πανεπιστημίου, - γράφοντας με σπρέι «παύση κάθε συνεργασίας του ΕΜΠ με την Intracom Defense». Η αιματηρή συνεργασία των ελληνικών πανεπιστημίων με την πολεμική βιομηχανία και δη με το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ φανερώνει την σιωπηρή συνενοχή των κρατικών μηχανισμών απέναντι στα εγκλήματα πολέμου. Παράλληλα, η έκβαση της δίκης επιβεβαιώνει την ανελέητη προσπάθεια του συστήματος να στοχοποιήσει και να ποινικοποιήσει κάθε ίχνος αναρχικής παρουσίας, επιβάλλοντας αδικαιολόγητες και δυσανάλογες ποινές για τις τελεσθείσες πράξεις.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Όλα τα παραπάνω συνιστούν πρόσφατα παραδείγματα της τρέχουσας χρονιάς, τα οποία προστίθενται στη μακρά σειρά αναδιαρθρώσεων που επιβάλλει το κράτος στην κοινωνική βάση που αντιστέκεται. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως η λειτουργία του πανεπιστημίου δρομολογείται σύμφωνα με τις κρατικές επιδιώξεις, προκειμένου να ναρκοθετηθεί κάθε κοινωνικό - ταξικό ξέσπασμα το οποίο είναι ικανό να συνθλίψει τα θεμέλια της ηγεμονίας τους. Και αυτή ακριβώς είναι η απειλή του ίδιου το συστήματος, καθώς τα αφεντικά ξέρουν πολύ καλά πως αν η κοινωνική οργή στραφεί συλλογικά εναντίον τους, η παντοδυναμία τους κινδυνεύει.
Γνωρίζουμε καλά πως ο κόσμος αλλάζει από τα κάτω -και ποτέ από τα πάνω. Βάζουμε επομένως τα αναρχικά προτάγματα μπροστά και αντιπαλεύουμε καθημερινά το σύστημα της εκμετάλλευσης, των ανισοτήτων, των αποκλεισμών και της τρομοκρατίας. Για να επανακτήσουμε λοιπόν τις ελευθερίες που μας έχουν στερήσει και να επανακαθορίσουμε τον κοινωνικό συσχετισμό εντός των πανεπιστημίων, αδήριτη ανάγκη αποτελεί η δόμηση ενός ελευθεριακού μοντέλου δράσης και μιας συγκροτημένης ριζοσπαστικής αντίληψης - η οποία θα θέτει έναν σχεδιασμό με μακροπρόθεσμη -και όχι ευκαιριακή- προοπτική. Ακριβώς επειδή η επίθεση που δεχόμαστε είναι ολομέτωπη, οποιαδήποτε μορφή αντίστασης που δεν πηγάζει από την συλλογική συνείδηση είναι ένα αδύναμο εργαλείο αγώνα, καταδικασμένο να ηττηθεί.
Για τον λόγο αυτό, μόνο μέσω της συλλογικής οργάνωσης στη βάση και της συντονισμένης αναρχικής παρέμβασης είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την κρατική καταστολή και να ανατρέψουμε το υπάρχον σύστημα. Όσο λοιπόν κ’ αν προσπαθούν να μας θέσουν στο περιθώριο, να μας τρομοκρατήσουν, να καταστείλουν τους αγώνες μας και να ποινικοποιήσουν την δράση μας, εμείς θα βρισκόμαστε πάντα στον αντίποδα των κρατικών προσταγμάτων - δίνοντας την υπόσχεση ότι ο αγώνας μας δεν υποχωρεί, αλλά μάχεται και αντιστέκεται. Από το Πολυτεχνείο του ’73 κρατάμε την σπίθα της εξέγερσης ζωντανή και ανάβουμε την φλόγα για την επικείμενη ανατροπή της εξουσίας μέσα από τον οργανωμένο, μαζικό και ακηδεμόνευτο αγώνα. Με όπλο την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση, αποδεικνύουμε πως οι εξεγέρσεις δεν είναι ουτοπία και χαράζουμε τον δρόμο προς την ολική συντριβή της εξουσίας, την κατεδάφιση του αστικό-δημοκρατικού συρφετού. Τον δρόμο προς την εξέγερση και την κοινωνική απελευθέρωση - τον δρόμο προς την Αναρχία.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ, ΤΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ, ΤΙΣ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ, ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ
ΜΕ ΠΟΡΕΙΕΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ Ζ.Μ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας