ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΧΩΡΟΣ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΕΣΤΙΑ ΑΓΩΝΩΝ
Με την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς το κράτος έχει εκκινήσει ένα νέο κατασταλτικό κύμα που στοχεύει τα πανεπιστήμια. Η ψήφιση του νέου πειθαρχικού κώδικα, που έρχεται παράλληλα με την ίδρυση των πρώτων ιδιωτικών πανεπιστημίων, ποινικοποιεί την ίδια την πολιτική δραστηριότητα μέσα στις σχολές, τιμωρώντας με μια σειρά ποινών -που φτάνουν μέχρι και την οριστική διαγραφή φοιτητών- την πραγματοποίηση πολιτικών παρεμβάσεων, τη διοργάνωση πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων και την ύπαρξη αυτοοργανωμενων και κατειλημμένων χώρων στα πανεπιστήμια.
Η επίθεση αυτή, αν και πρωτόγνωρου μεγέθους, δεν έρχεται από το πουθενά, αποτελώντας ένα ακόμα βήμα για την ολοκλήρωση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, η οποία παραμένει ένα κεντρικό κομμάτι της κρατικής πολιτικής ατζέντας εδώ και δεκαετίες. Η παιδεία ως κοινωνικό αγαθό έχει βρεθεί στο στόχαστρο κράτους και κεφαλαίου με σκοπό τη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα της. Τα πανεπιστήμια δεν πρέπει απλώς να προσαρμόζονται στις ανάγκες των επιχειρηματικών συμφερόντων αλλά να μετατραπούν και τα ίδια σε επιχειρηματικές μηχανές που θα λειτουργούν έχοντας αποκλειστικά σαν γνώμονα τις επιταγές των νόμων των αγορών. Στο εξορθολογισμένο πανεπιστημιο η μόρφωση πρέπει να είναι απλώς ένα εργαλείο για την οικονομική ανάπτυξη, παράγοντας τα εξειδικευμένα στελέχη που χρειάζεται η αγορά, ώντας στην ουσία προθάλαμος της, ενώ η αντίληψη πως η έρευνα και η γνώση που αυτό παράγει θα πρέπει να ωφελεί την κοινωνία και όχι το κεφάλαιο θεωρείται ξεπερασμένη και ανεδαφική, την ίδια στιγμή που πανεπιστημιακά εργαστήρια βαθαίνουν τη συνεργασία τους με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και τον Στρατό -ελληνικό, Νατοϊκό ή και Ισραηλινό, Σε αυτό το πλαίσιο, τα πολιτικά υποκείμενα θα πρέπει να θεωρούνται ξένα σώματα ή “μη συμβατά μοσχεύματα” για το σύγχρονο πανεπιστήμιο και η ίδια τους η ύπαρξη ως τέτοια είναι εχθρική για την “εύρυθμη λειτουργία” του ιδρύματος.
Σαν φυσική συνέχεια της πολιτικής αυτής και ως επιστέγασμα της έρχεται και η ίδρυση των πρώτων ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα για να εμπεδώσει πλήρως τη μετατροπή της παιδείας σε εμπόρευμα. Ο νόμος “Ελεύθερο Πανεπιστήμιο” που ψηφίστηκε το 2024 εν μέσω ενός από τα μεγαλύτερα φοιτητικά κινήματα των τελευταίων χρόνων επέτρεψε την ίδρυση ιδιωτικών ιδρυμάτων ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, και αποτελεί το πρώτο βήμα για την επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση για την κατάργηση του άρθρου 16.
Η δεύτερη βασική πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, πέρα από την εμπορευματοποίηση του πανεπιστημίου, αποσκοπεί να το απεκδύσει πλήρως από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά που διαχρονικά είχε ενσωματώσει. Πιο συγκεκριμένα, το πανεπιστημιακό άσυλο έχει αποτελέσει τόσο πεδίο πολιτικής δραστηριοποίησης και έκφρασης ευρύτερων κοινωνικών κομματιών που βρήκαν γόνιμο έδαφος εντός του, όσο και ορμητήριο αγώνων που έθεσαν τον ίδιο τον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού στο στόχαστρο. Έτσι, στόχος του κράτους δεν είναι απλώς η στελέχωση της αγοράς με τους επόμενους γραφειοκράτες, αλλά και η επίθεση στα κινήματα και τις αντιστάσεις τις οποίες αυτά διαχρονικά υψώνουν εναντίον του, θέλοντας να αναχαιτίσει έτσι οποιαδήποτε προοπτική ανατροπής της κατεστημένης τάξης πραγμάτων.
Εν μέσω λοιπόν των νέων εξαγγελιών εμείς ως αναρχικοί και αναρχικές φοιτητές και φοιτήτριες θα πρέπει να είμαστε σε θέση να ξεκαθαρίσουμε πως η πολιτική μας παρουσία στις σχολές μας δεν τίθεται υπο διαπραγμάτευση και πως δε θα κάνουμε βήματα πίσω. Η μόνη απάντηση στην επίθεση που βιώνουμε, η οποία γίνεται όλο και πιο ανελέητη, όλο και πιο βρώμικη είναι η περαιτέρω οργάνωση μας. Να ξεκαθαρίσουμε πως τα πανεπιστήμια ήταν, είναι και θα παραμείνουν χώροι ασύλου και εστίες αγώνα
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας