Μετάφραση: Β.Λ.
ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΠΙΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ: Guidxi Rucaalú
Το υποκείμενο της ιστορικής γνώσης είναι η ίδια η καταπιεσμένη τάξη όταν παλεύει, αναφέρει η δωδέκατη θέση της ιστορίας του W. Benjamin. Πράγματι, τι θα ήταν αυτή η περιοχή ενσωματωμένη στα γεωπολιτικά συμφέροντα των μεγαλοκτηματιών, χωρίς εκείνες τις γυναίκες και εκείνους τους άντρες που δεν περίμεναν αυτή – τη δική μας- γενιά να τους ευχαριστήσει για τις πράξεις τους, αλλά άφησαν στην μνήμη την υπενθύμιση ότι αυτές και αυτοί χτυπήθηκαν, κυνηγήθηκαν και απειλήθηκαν επειδή υπερασπίζονταν το Layú Nabee (σημ. μτφ. περιοχή ισθμού του Tehuatepec).
Στην οροσειρά της Santa Marta διατηρείται η μνήμη της εξέγερσης του Acayucan (1906).Μια εξέγερση κατά την οποία nahuas μαζί με τις και τους tannundajiiyi (popolucas) αντιμετώπισαν την εδαφική αναδιάταξη, που συνεπαγόταν την κερδοσκοπία και την απαλλοτρίωση περισσοτέρων από 80 χιλιάδων εκταρίων γης για να κατασκευαστούν σιδηροδρομικές γραμμές στην επικράτειά τους. Αντίθετα από ότι αφηγείται η επίσημη ιστορία, οι αδερφές μας nahuas και tannundajiiyi υπερασπίστηκαν τα εδάφη τους μαζί με το φιλελεύθερο μεξικανικό κόμμα (Partido Liberal Mexicano). Και γνώριζαν ότι η υπεράσπιση του εδάφους δεν μπορούσε να αποσυνδεθεί από την ιστορική στιγμή, το έναυσμα και τη νίκη της πολιτικής και οικονομικής επανάστασης που το PLM (Partido Liberal Mexicano) σάλπισε ως τις ύστατες συνέπειες.
Στο μεταξύ, στην παράκτια πεδιάδα ψιθυρίζεται από γενιά σε γενιά μια από τις πιο σημαντικές εξεγέρσεις του 19ου αιώνα, η οποία αντιτάχθηκε στην κατασκευή ενός διαωκεάνιου διαδρόμου που συνεπαγόταν την απαλλοτρίωση των εδαφών, την κατοχή των λαών της περιοχής, και την ιδιωτικοποίηση των αλυκών, ως πληρωμή για τα δάνεια που χρηματοδότησαν τον πόλεμο κατά της Γαλλίας. Αυτή η εξέγερση δεν συμπεριλαμβάνεται στην επίσημη ιστορία, αλλά στην ανάμνηση του αγώνα που ηγήθηκε ο Che Gorio Meledre που μεταδόθηκε μέσω της ιστορίας και της προφορικής μνήμης.
Στη Juchitán, ακόμη μνημονεύεται από φωνή σε φωνή εκείνο το κίνημα που αγωνίστηκε για την ανάκτηση των κοινοτικών γαιών, οι οποίες βρίσκονταν στα χέρια γαιοκτημόνων, φυλάσσεται στη μνήμη η σταθερή ανάκτηση των αλυκών και ο ιστορικός αγώνας για το διορισμό των αγροτικών αρχών, που οδήγησε στην κατάληψη της δημοτικής εξουσίας μέσω της επίπονης κινητοποίησης του πληθυσμού, που σε πρώτη φάση σήμαινε τη βούληση του λαού να ηγηθεί της κοινότητάς του. Πως να ξεχάσουμε εκείνες τις δεκαετίες του ΄70 που σημάδεψαν τη ζωή των ανδρών και των γυναικών binnizá και που σήμερα μεταδίδονται ως γνώση από γενιά σε γενιά.
Για άλλη μια φορά, η ιστορία που η εξουσία προσπαθεί να αρνηθεί. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την συνάντηση στην οποία συμμετείχαν περισσότερες από 30 κοινότητες, κοινοτικές γαίες και λαοί από την Οαχάκα και κυρίως από τον Ισθμό όπως είναι οι ayuuk (mixe), tannundajiiyi, binnizá, ikoots και angpot (zoque), στην κοινότητα Matías Romero. Εκεί συναντήθηκαν εκείνα τα υποκείμενα που αποτελούν μέρος της ιστορίας, της ιστορίας μας, για να αναλύσουν τους τρόπους και τα μέσα για να παλέψουν ενάντια στο τότε μεγαλεπήβολο σχέδιο του Zedillo (τότε προέδρου του Μεξικού) «Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Οικονομικής Ανάπτυξης για τον Ισθμό του Tehuantepec», το ίδιο που σήμερα ανακυκλώνεται με νέο όνομα και καινούριο επιστάτη. Από εκείνη τη χρονιά του 1997 οι λαοί που συγκεντρώθηκαν στο Matías Romero διακήρυξαν ότι «Ο Ισθμός είναι Δικός μας» ούτε των κυβερνήσεων ούτε των εταιρειών.
Ίσως η λήθη να είναι μια ιδιότητα του νέου επιστάτη και των ακολούθων του. Αλλά, τι θα ήμασταν εμείς χωρίς αυτήν την μνήμη που πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι είμαστε λαοί με ιστορία; Τι θα ήταν το παρόν μας αν ξεχάσουμε εκείνη τη μάχη που έδωσαν οι αδερφές και οι αδερφοί μας ikoots και binniza; To 2012 ήταν το σκηνικό εκείνης της μάχης που έδωσαν οι λαοί μας, ενάντια σε αυτό που επρόκειτο να είναι το μεγαλύτερο αιολικό πάρκο της Λατινικής Αμερικής, που προωθήθηκε από τις κυβερνήσεις του Calderón και Peña Nieto σε συμπαιγνία με την πολυεθνική Mareña Renovables (με κεφάλαιο ισπανικό, ολλανδικό και ιαπωνικό). Τι θα γινόταν τώρα με τις λιμνοθάλασσες superior και inferior (λιμνοθάλασσες της πολιτείας της Οαχάκας σημ. της μτφ), ιερές για όσους ζουν κατά μήκος των ακτών τους, χωρίς τον επίπονο αγώνα που διεξάγουν οι λαοί της θάλασσας και του ανέμου ενάντια σε ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρήματα του πράσινου καπιταλισμού.
Αυτή δεν είναι όλη η ιστορία εκείνων που άφησαν το σημάδι τους στην ιστορική γνώση του Layú Nabee, είναι απλά θραύσματα από ποικίλες μνήμες που ως γυναίκες, άνδρες και άλλα, φυλάμε από γενιά σε γενιά. Το να κάνουμε το παρελθόν δικό μας δε σημαίνει να το γνωρίζουμε όπως πραγματικά ήταν, να το κάνουμε δικό μας «σημαίνει να αρπάξουμε μια ανάμνηση όπως αναβοσβήνει σε μια στιγμή κινδύνου». Σήμερα ο κίνδυνος βρίσκεται στα αυτιά των οπαδών του επιστάτη, αυτιά, που είναι κουφά στους ψιθύρους εκείνων που χθες αντιμετώπισαν το ίδιο τέρας που σήμερα εμφανίζεται με καινούριο όνομα και διαφορετικό χρώμα.
Σήμερα ο κίνδυνος έχει ντυθεί αριστερός και από το βήμα του πείθει τους οπαδούς του ότι οι αυτόχθονες λαοί δεν ήμασταν υποκείμενα της ιστορίας στα προηγούμενα καθεστώτα, σήμερα ο επιστάτης έχει κάνει τους οπαδούς του να πιστέψουν ότι η ιστορίας μας ως λαοί αρχίζει με αυτόν, θέλησε να διαγράψει το γεγονός ότι ως αυτόχθονες λαοί ήμασταν οι πρώτοι που αντιμετωπίσαμε την απαλλοτρίωση, ο επιστάτης έχει πείσει τους πιστούς του ότι η υπεράσπιση των εδαφών αρχίζει με αυτόν επικεφαλής και ότι είναι εγγυημένη από τους πελατειακούς θεσμούς του. Σήμερα ο κίνδυνος απειλεί τη διατήρηση και τη συνέχεια της μνήμης, καθώς και τους αποδέκτες της μνήμης, γεγονός που έχει οδηγήσει πολλές και πολλούς να παραδοθούν στον επιστάτη ως μέσα αναπαραγωγής.
Τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητο να αποσπάσουμε τη μνήμη από τα χέρια του κομφορμισμού, καθώς η μνήμη υποβάλλεται κάθε πρωί από ένα βήμα. Γιατί ο επιστάτης δεν έρχεται μόνο ως λυτρωτής και μεσσίας αλλά σκοπεύει να καταλήξει νικητής. Να κάνουμε το παρελθόν δικό μας είναι μια σπίθα ελπίδας που μόνο εμείς οι λαοί γνωρίζουμε πως να αξιοποιούμε, γιατί αν ο επιστάτης νικήσει ούτε οι δικοί μας νεκροί θα σωθούν από αυτόν. Η σπίθα της ελπίδας που η μνήμη μας φέρνει σήμερα είναι ξανά παρούσα, γιατί η συνείδηση για το ξεπέρασμα του ορίου της κάθε εποχής είναι χαρακτηριστικό των αυτόχθονων λαών τη στιγμή της δράσης τους.
Πίστευε ότι η σιωπή των καταπιεσμένων θα βασίλευε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του; Αναμφίβολα η βία συνεχίζει να είναι το όπλο του ως απάντηση εκείνων των συλλογικών αιτημάτων που υποσχέθηκε να λύσει και σήμερα τα έχει ρήξει στη λήθη. Οι λαοί που αγωνιστήκαμε στο παρελθόν είμαστε οι ίδιοι που συνεχίζουμε τους αγώνες για το παρόν και το μέλλον. Εδώ είμαστε, αντισταθήκαμε και αντιστεκόμαστε σταθερά, χωρίς να έχει σημασία η αλλαγή του επιστάτη, γιατί γνωρίζουμε ότι τα κόμματα δε θα επιλύσουν τα βάσανα που ιστορικά έχουμε υποφέρει. Χωρίς φόβο ότι κάνουμε λάθος, λέμε ότι δεν υπήρξε το τέλος μιας πολιτικής εποχής, ούτε η αρχή μιας άλλης, αλλά η συνέχιση ενός ληστρικού καπιταλισμού.
Σήμερα, η σπίθα της ελπίδας δρα, μιλά και σκέφτεται στα ayuujk (γλώσσα αυτοχθόνων λαών της πολιτείας της Οαχάκα, σημ. της μτφ) με ματσέτα στο χέρι, διώχνοντας, σε περισσότερες από τριάντα περιπτώσεις την εταιρεία La Peninsular de Grupo Hermes, στην οποία έχει ανατεθεί ο διαγωνισμός για τον «εκμοντερνισμό» των 50 χιλιομέτρων των σιδηροδρομικών γραμμών του FIT στο τμήμα που διασχίζει την επικράτεια όσων κατοικούν στη βόρεια ζώνη του Layu Nabee. Η ίδια σπίθα είναι παρούσα στο νότο, όπου οι γυναίκες binniza υπερασπίζονται την επικράτεια τους στο όνομα του totopo (μεξικάνικο τρόφιμο που παρασκευάζεται από ψητή η τηγανιτή τορτίγια καλαμποκιού, σημ. της μτφ), του καλαμποκιού και του ανέμου, μέσω της δράσης και του αναστοχασμού στα diidxazá (γλώσσα αυτοχθόνων λαών της πολιτείας της Οαχάκα, σημ. της μτφ) ενάντια στην εγκατάσταση ενός αγροτοβιομηχανικού, υφαντουργικού και μεταλλουργικού συμπλέγματος περισσοτέρων από 400 εκταρίων που είναι να στηθεί στο βουνό του Pitayal.
Αλλά για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε το όριο αυτής της εποχής, είναι αναγκαία η αλληλεγγύη από όλους/ες/α όσα κατοικούμε αυτήν την επικράτεια και εκείνων, από άλλες διαφορετικές γεωγραφίες, που ακούνε τους ψιθύρους μας. Γιατί αν και είμαστε διασκορπισμένοι, διασκορπισμένες, διασκορπισμένα, γεωγραφικά, σε έναν κόσμο διασυνδεδεμένο από τον Καπιταλισμό, το Κράτος και την Πατριαρχία, οτιδήποτε αφορά μια γεωστρατηγική περιοχή επηρεάζει και άλλες περιοχές του πλανήτη.
Αν αυτοί διασυνδέουν τον κόσμο για την απαλλοτρίωση και την συσσώρευση του κεφαλαίου, εμείς οφείλουμε να διασυνδέουμε τους κόσμους μας για την αντίσταση.
Σε αυτό το Τρένο που ονομάζεται «Τέταρτος Μετασχηματισμός» με τα βαγόνια του που ονομάζονται «Διαωκεάνιος Διάδρομος του Ισθμού του Tehuantepec» και «Τρένο Μάγια», είναι η στιγμή να συναντηθούμε όχι για να βάλουμε φρένο έκτακτης ανάγκης σε αυτό το τρένο, αλλά για να δημιουργήσουμε τις συνθήκες που θα καταρρίψουν τους σταθμούς του τρένου. Και υπό αυτήν την έννοια, είμαστε οι αυτόχθονες λαοί, μαζί με την αλληλεγγύη των αδερφών μας από πολλούς κόσμους που χωράνε σε αυτόν τον κόσμο, οι πρωταγωνιστές της κινητήριας δύναμης της ιστορίας.
Γι’ αυτό και ΣΥΓΚΑΛΟΥΜΕ τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς, τις κοινότητες, οργανώσεις και συλλογικότητες αυτόχθονων, κοινωνικά, λαϊκά, ελεύθερα μέσα ενημέρωσης ή όπως αλλιώς ονομάζονται και όλους, όλες, όλα όσα αγωνίζονται και αντιστέκονται στην Οαχάκα, στο Μεξικό και στον Κόσμο, να συνεργαστούν, να στηρίξουν και να συμμετέχουν στο Καραβάνι και στη Διεθνή Συνάντηση «Ο ΝΟΤΟΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ» που θα πραγματοποιηθεί σε όλα τα εδάφη που απειλούνται από τα μεγαλεπήβολα έργα Διαωκεάνιος Διάδρομος και Τρένο Μάγια, κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 2023, με σκοπό να ξανασυναντηθούμε ύστερα από τρία χρόνια πανδημίας και να αρθρώσουμε τις εμπειρίες μας, τα συναισθήματα, τους τρόπους του αγώνα και της αντίστασης.
Αυτό το κάλεσμα είναι άκαιρο και επείγον, μπροστά στην καταστροφή, την απαλλοτρίωση και την λεηλασία που συμβαίνει αυτήν τη στιγμή, ενώ συνεχίζει να τρέχει το ρολόι της τελικής κρίσης και οι όλεθροι της κλιματικής κρίσης επηρεάζουν τα εδάφη μας.
Για αυτούς τους λόγους θα πραγματοποιήσουμε και θα προσκαλέσουμε σε συναντήσεις προετοιμασίας, οργάνωσης και άρθρωσης σε διάφορα εδάφη του Μεξικού και του Κόσμου, οπότε σας καλούμε να είστε σε αναμονή για τα επόμενα καλέσματα, τους ψιθύρους και τα βήματα που πρέπει να δώσουμε όλοι/όλες/όλα μας.
Χωρίς αμφιβολία είναι περισσότερες οι φλέβες που μας ενώνουν,
απ’ ότι οι ρωγμές που μας χωρίζουν,
από το Layú Nabee αυτός είναι ο λόγος μας:
Συνέλευση των Αυτόχθονων Λαών του Ισθμού για την Υπεράσπιση της Γης και του Εδάφους
Asamblea de los Pueblos Indígenas del Istmo en Defensa de la Tierra y el Territorio- APIIDTT
Υ.Γ. Αποχή παραπάνω από 60% στις εκλογές για την ανάδειξη του κυβερνήτη στην Οαχάκα.
Ακούσατε?
Είναι ο ήχος του κόσμου σας που καταρρέει. Είναι ο ήχος του δικού μας που αναδύεται και ανθίζει.
Στην απομάκρυνση από τις κάλπες χτίζουμε αντίσταση.