Oχι στην εργαλειοποίηση των συγκοινωνιών από την καταστολή
Το τελευταίο διάστημα και ιδιαίτερα από την επέτειο του Πολυτεχνείου, η ελληνική αστυνομία “δίνει εντολή”, κάθε τρεις και λίγο όπως μας ενημερώνουν οι ανακοινώσεις στους σταθμούς, να κλείνουν σταθμοί του Μετρό. Όχι ένας, ούτε δύο αλλά μέχρι 16 σταθμοί έχουν κλείσει στις 6 Δεκέμβρη. Όχι μία φορά, ούτε δύο αλλά σχεδόν μέρα παρά μέρα ο κατασταλτικός μηχανισμός για να μπορεί να πραγματοποιεί πιο εύκολα προσαγωγές, συλλήψεις και ξυλοδαρμούς, έχει εντάξει στους σχεδιασμούς του το κλείσιμο των σταθμών σε κάθε συγκέντρωση και διαδήλωση που πρόκειται να πραγματοποιηθεί.
Τα προηγούμενα χρόνια τα κλεισίματα σταθμών αποτελούσαν την εξαίρεση και είχαν ως δικαιολόγηση τον κίνδυνο “επεισοδίων” που θα έθεταν σε κίνδυνο τους εργαζόμενους και το επιβατικό κοινό. Το δήθεν ενδιαφέρον αστυνομίας και διοίκησης των συγκοινωνιών για την προστασία μας φαίνεται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τους τελευταίους μήνες, όπου οι επιβάτες βρίσκονται διαρκώς υπό την απειλή εάν ο σταθμός που πρέπει να σταματήσουν για να πάνε στη δουλειά, στο σπίτι τους κλπ θα είναι ανοιχτός, ενώ οι εργαζόμενοι καλούμαστε να ανοιγοκλείνουμε σταθμούς, να απαντάμε στο δικαιολογημένα χαωμένο επιβατικό κοινό, να δυσκολευόμαστε και εμείς να φτάσουμε στα σπίτια μας μετά το σχόλασμα.
Το ποιοι σταθμοί θα κλείσουν κάθε φορά, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά καθώς ακόμα και αν υπάρχει η δικαιολογία ότι θα μπορούσε λόγω της συγκέντρωσης μεγάλου πλήθους διαδηλωτών να προκύψουν ζητήματα ασφάλειας εντούτοις η αστυνομία με ιδιαίτερο ζήλο αποφασίζει να κλείσει περισσότερους σταθμούς από τους άμεσα εμπλεκόμενους. Ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό είναι ξεκάθαρα για να δυσκολέψει την πρόσβαση όσων επιθυμούν να συμμετάσχουν στην συγκέντρωση. Δεν είναι δυνατό σε κάθε στάση εργασίας ή απεργία να κατηγορούνται οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες ότι παραλύουν το κέντρο, ότι καθιστούν ομήρους τους επιβάτες και να δέχονται κάθε λογής συκοφαντία ενώ από την άλλη να αποφασίζει για την λειτουργία ή όχι του μητροπολιτικού σιδηροδρομικού δικτύου κάποιος βαθμοφόρος από την αστυνομία, ο οποίος μάλιστα δεν έχει καμία ενημέρωση ή εκπαίδευση για τα ζητήματα λειτουργίας του Μετρό.
Οι κρατικοί μηχανισμοί, κατασταλτικοί και όχι μόνο, γνωρίζουν πως για να επιβάλλουν την απαγόρευση των διαδηλώσεων θα πρέπει να αποτρέψουν πάση θυσία τη συγκέντρωση του κόσμου. Θέλουν να παρουσιάσουν την αδυναμία συγκέντρωσης ως αδιαφορία της κοινωνίας, να προβάλουν τους συμμετέχοντες ως κοινωνικά απομονωμένα κομμάτια χωρίς ερείσματα. Όσο κι αν προσπαθούν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου η επιμονή των αγωνιζόμενων δημιουργεί ανάχωμα στους σχεδιασμούς τους και καταρρίπτει τους ισχυρισμούς τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων. Οι χιλιάδες των διαδηλωτών που κατέβηκαν στο δρόμο, αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος όλων αυτών που θα συμμετείχαν εάν δεν υπήρχε η πανδημία, εάν δεν είχε επιβληθεί καθεστώς χουντικής εμπνεύσεως τρομοκρατία σε μια σειρά συγκεντρώσεων.
Το γεγονός ότι στοχεύουν τον κόσμο του αγώνα, τις πολιτικές οργανώσεις και ομάδες, τα συνδικάτα, γίνεται ευδιάκριτο εάν σημειώσει κάποιος τις συγκεντρώσεις για τις οποίες κλείνονται σταθμοί, απαγορεύονται ή γίνονται περικυκλωμένες από αστυνομικές δυνάμεις όταν επιτρέπονται. Από τη μία οι διαδηλώσεις στις 17 Νοέμβρη και στις 6 Δεκέμβρη, η απεργία στις 26 Νοέμβρη, οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον Δ. Κουφοντίνα, τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια κ.α και από την άλλη η συγκέντρωση της Χ.Α. για τα γεγονότα στα Ίμια. Σε αυτή την περίπτωση δεν είχαμε απαγορεύσεις, ούτε κλεισίματα σταθμών. Οι αριστεροί, οι κομμουνιστές, οι αναρχικοί, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι είναι ο εχθρός. Οι φασίστες είναι ο σύμμαχος του καθεστώτος.
Ως εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες καλούμαστε να πάρουμε θέση. Το κλείσιμο των σταθμών με αποκλειστικό κριτήριο την απαγόρευση των συγκεντρώσεων δεν πρέπει να συνεχιστεί. Είναι καθήκον των σωματείων να σταθούν απέναντι στην εργαλειοποίηση των συγκοινωνιών από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.
Ταξικό Μέτωπο – Πρωτοβουλία Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες
taxikometopo @ espiv.net – taxikometopo.wordpress.com
Αναδημοσίευση από το blog του Ταξικού Μετώπου